دنیای من

هرکس که باضریح هم آغوش میشود
ازخاطرش بهــــشت فراموش میشود

گریه کنان داغ حسین را به روز حشر
دوزخ نمی برند که خامــــوش میشود

دیوانه را زطعنه ی عاقل هراس نیست
این نیش ها برای دلشــــــ  نوش میشود

هرجا که روضه ای شده برپا برای آن
ازپای تا سرم همگــــــی گوش میشود

باران در آن دم است که در ابر آسمـــــــــان
بازاین چه شورش است که...چاووش میشود

انگار زیر چادر زهرا نشسته است
هرکس که برحسین سیه پوش میشود

ما را نیاز باده و می نیست تا که دل
با ذکر یا حســــــین مدهوش میشود